Ναι, γεια.
Τις προάλλες, λοιπόν, ένα παληκαράκι, με το οποίο συναναστρέφομαι σε αρκετά συχνή βάση, μου έστειλε αυτό –
Ομολογουμένως, διασκεδαστική συζήτηση, γιατί – όπως και κάποιοι, κατά κάποιον τρόπο, ανέφεραν – είναι κατ’ ουσίαν σύγκριση του ποιος την έχει πιο μεγάλη (συν τω ότι συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια), και διάφορα τέτοια. Εγώ στάθηκα κυρίως σ’ αυτό –
Seem Productions: “kala ninjutsu exw akousei einai sketos 8anatos
alla dn uparxei tetoio pragma stn ellada”Έχω καρφώσει τον Patton: “3 σχολές μπορώ να σου βρω”Seem Productions: “nai xero polu
pare tn kalutero edw stn ellada
me enan apo iapwnia
san na m les
i bures stn ellada einai gamates
alla pane sthn germania na deis diafora”Έχω καρφώσει τον Patton: “Αυτός στην Ηλιούπολη είχε εκπαιδευτεί από τον τελευταίο
θεωρητικά ninja.
Το έψαχνα παλαιότερα.”Seem Productions: “8a tn exei kanei apo dw re
se kamia iaponia 8a nai”
Φαντάζομαι πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι η συζήτηση --
- Καλά, Hip Hop γαμεί. Αλλά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα.- 187 συγκροτήματα μπορώ να σου βρω.- Ναι, ΟΚ. Πάρε τον καλύτερο εδώ στην Ελλάδα, με έναν από Αμερική. Σαν να μου λες ότι οι μπύρες κτλ.- Ο Χ/Ψ/Ω έχει ασχοληθεί και συναναστρέφεται/συνεργάζεται με Αμερικανούς MCs.- Θα την είχε κάνει από ‘δώ, ρε. Σε καμμιά NYC θα είναι.
Αν σας φαίνεται άκυρη η σύγκριση, υπενθυμίζω ότι μιλάμε για δύο μορφές τέχνης – πολεμικής (η οποία περνάει στα όρια της έκφρασης ενίοτε) και εκφραστικής (η οποία περνάει στα όρια του πολέμου κατά καιρούς). Ναι, μήλα με πορτοκάλια. Φρούτα, όπως και να ‘χει (γεια σου, Gus Portokalos). Και τα δύο είναι artforms που αναπτύχθηκαν σε μέρη εντελώς άσχετα με την Ελλάδα, και τα δύο εξασκούνται στην Ελλάδα, και στα δύο υπάρχουν «ασκούμενοι» που έχουν επαφή με την «πηγή».
Για να το πάμε απλά το θέμα – ninjutsu [sic] υπάρχει στην Ελλάδα, από τις εποχές του μακαρίτη Δημήτρη Παπανικολάου και του πρωτοπόρου Κώστα Δερβένη έως σήμερα – την εποχή που υπάρχουν πάνω από 15 Bujinkan Dōjō (κι ίσως κάποιο Genbukan shibu) στη χώρα. Α, παρεμπιπτόντως – «αυτός στην Ηλιούπολη» είναι ο Shihan Γιώργος Γεωργίου, μαθητής του Shihan Peter King και του Sōke Masaaki Hatsumi. Βέβαια, typically, μετά το sakki test, στο Bujinkan θεωρείσαι μαθητής του Sōke Hatsumi – που στην περίπτωση του Shihan Γεωργίου, λ.χ., ισχύει.
OK, κι αν αυτά φαίνονται πληροφορίες που μπορεί να έχω βρει και στο Google, μαντέψτε ποιος άλλος έχει περάσει το sakki test και θεωρείται «μαθητής» του Sōke Hatsumi.
Yep, εγώ.
 | ||
| Με τον Sensei Masaaki Hatsumi - 34o Sōke της Togakure Ryū Ninpō |
Χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα απολύτως για τις όποιες ικανότητές μου, θεωρώ πως η όλη στιχομυθία που παρέθεσα πιο πριν είναι άκυρη. Υπάρχουν εκπαιδευτές και ασκούμενοι του ninjutsu εν Ελλάδι που είναι ακριβώς στα standards που ο ίδιος ο Sōke επιθυμεί – και, ναι, ζουν ανάμεσά μας, heh. Δεν είναι εξωτικό φρούτο που θα βρεις μόνο στην Ιαπωνία. Είναι πορτοκάλι. Σαφέστατα, υπάρχουν και ασκούμενοι που ούτε κατά διάνοια δεν πλησιάζουν σ’ αυτό που μπορεί να είχε στο μυαλό του ο Sensei, αλλά – hey, δεν σας θυμίζει κάτι αυτό;
Υπάρχουν 187 (και καλά) Hip Hop groups/crews/artists/whatever στην Ελλάδα. ΟΚ, υπάρχουν πολλοί που δεν ξέρουν τι τους γίνεται – είτε λόγω ηλικίας, είτε λόγω απειρίας, είτε δεν ξέρω κι εγώ τι. Υπάρχουν, όμως, σχήματα και καλλιτέχνες που πραγματικά κατέχουν αυτό που κάνουν – τους ακούτε και (ενίοτε) τους ακούω.
Υπάρχει Hip Hop στην Ελλάδα;
Παραμετροποιώντας το όπως πιο πάνω, ναι. Γιατί και το Hip Hop δεν είναι κάποιο περίεργο φρούτο που φυτρώνει μόνο στην Αμερική. Ήρθαν οι σπόροι κι εδώ και βγήκαν τα δέντρα – χιπχοπόδεντρα [sic] αν θέλετε. Είναι μήλο.
Αλλά, και στις δύο περιπτώσεις – ninjutsu και Hip Hop, το δέντρο θέλει φροντίδα. Και πάνω απ’ όλα, σωστές βάσεις.
Flame on.
