Ναι, γεια. Θυμήθηκα ότι έχω blog. ΟΚ, δεν το είχα ξεχάσει, αλλά δεν είχα και κάτι να γράψω (ή είχα, αλλά – ναι). Αλήθεια, όμως – μέσα σ’ αυτό το εξάμηνο που πέρασε, το διάβαζα το blog μου. Διάβασα ξανά και ξανά τις λιγοστές καταχωρήσεις μου – for the kicks of it. Το διάβαζα. Κάτι το οποίο, κατά δήλωσή του, δεν είχε κάνει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης με το μνημόνιο. Θα μου πείτε – και λογικά, “Συγκρίνεις, ρε μαλέα, πέντε entries σε ένα blog με 2200 σελίδες;” Ναι, check – τις συγκρίνω. Τις συγκρίνω, γιατί το blog δεν είναι καν δουλειά μου, το γράφω ο ίδιος και το διαβάζω παρ’όλα αυτά – σε σημείο να μπορώ να παρουσιάσω τα entries σε κοινό (χωρίς note cards)-, ενώ η γαμημένη δουλειά ενός πολιτικού [sic] (γιατί [sic], πιο κάτω) εν Ελλάδι είναι, μεταξύ άλλων, να διαβάζει και να κατανοεί ό,τι στο κέρατο υπογράφει – υπάρχουν κάπου 11.000.000 τυπάδες και τύπισσες για τους οποίους το κάνει και τους παίρνει στον λαιμό του.
Αγαπητέ κύριε Χρυσοχοΐδη, δηλώσεις σαν αυτή στο Mega – “Γνώριζα τις βασικές κατευθύνσεις”- είναι για γέλια, για κλάμματα, και για τα δύο μαζί, για γιαούρτια, ντομάτες, μούντζες κτλ.. Sorry κιόλας, δηλαδή, και για να επιστρέψω στον τρόπο ομιλίας/γραφής που συνηθίζω – μας δουλεύεις, ρε homie; Ασ' το, ρητορικό. Το διάβασε, ρε bro, ο Κουρουμπλής που είναι τυφλός και όχι εσύ; Εν τέλει, έχει δικαίωμα ο κάθε Χρυσοχοΐδης να αποφασίζει για κάτι το οποίο δεν έχει ιδέα; Βασικές κατευθύνσεις my ass. Κάτσε, θα μου πείτε - θα διάβαζες εσύ τις 2200 σελίδες του μνημονίου; Μάλλον όχι, αλλά guess what – γι’ αυτό δεν είμαι πολιτικός.
Ε, γιατί είναι πολιτικοί οι άλλοι; Κυανοί φαλλοί. Πολιτικάντηδες, ναι.
Σε μια πρόσφατη συζήτηση, αναρωτιόταν ένας εκ των συνομιλητών γιατί οι νέοι είναι απολιτίκ. Τί γιατί; Επειδή δεν υπάρχουν πολιτικοί, κι αν υπάρχουν, δεν ασχολούνται με την πολιτική. Οξύμωρο; Ναι, φημίζομαι για τέτοια. Προφανώς θα υπάρχει πλήρης απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, εφ’ όσον δεν υπάρχουν πολιτικοί – ναι, το γράφω ξανά. Υπάρχουν ατομάκια που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά των πολιτικών, ενίοτε κουβαλάνε και χαρτιά – πτυχία πολιτικών επιστημών και τέτοια. Είναι σαν κάτι 5α Dan που δεν ξέρουν να σταθούν σωστά, πόσο μάλλον να ρίξουν μια γροθιά – ή, αν θέλετε, πτυχιούχους μουσικής τεχνολογίας που δεν ξέρουν πως δουλεύει ένας multiband compressor. Please, don’t quit your day jobs.
Θυμάστε κάτι που έλεγα περί τσόντας σε παλιότερη ανάρτηση; Ε, πάρτε την, in all its glory. Α, πείτε μου λίγο και που είναι οι Αγανακτησμένοι...
Εκεί που είμαστε όλοι. Στο καβούκι μας, περιμένοντας να τελειώσουν οι τίτλοι έναρξης.
Brace yourselves, φίλοι, φίλες, αδέλφια, άγνωστοι. Ξεκίνησε...
Ποιός θα γαμήσει ποιόν, όμως, δεν ξέρω.
ΗΕΑ/ΗΘΣ.
Flame on.
