Σ.σ.: Το παρόν αποτελεί αναδημοσίευση σημείωσης μου από το Facebook. Νομίζω πως εδώ έχει περισσότερες πιθανότητες να κοιταχτεί. Ή και όχι.
Το λοιπόν –
Όσοι με ξέρετε εκτός Facebook (ήτοι με το ζόρι καμμιά πενηνταριά άτομα από τις επαφές μου), θα έχετε ακούσει να λέω πως «η ζωή είναι ukemi». Σε αντιπαραβολή με το αριστούργημα του Kassovitz, “La Haine”, έρχονται μετά από τα “Jusqu'ici, tout va bien” – για να μη φας τα μούτρα σου, όχι τίποτα άλλο (κι αυτό είναι θέμα που χωράει άλλη μεγάλη συζήτηση – ή ό,τι σκατά θέλετε). Κάπου εδώ θα μου πείτε ότι δεν καταλαβαίνετε, και σας δίνω κάθε δίκιο, αλλά δεν είμαι άνθρωπος (;) που φημίζεται για την ευκολία που προσφέρει ως προς την κατανόησή του.
Εν πάση περιπτώσει – πριν από μερικούς μήνες, και κατά τη διάρκεια του μαθήματος στο Dōjō, μου έσκασε. Καθώς εξηγούσα κάποια πράγματα γύρω από την περίπλεξη βραχίονα που λέμε musha dori, «συνειδητοποίησα» ότι η ζωή, πέρα από ukemi, είναι –ή καλύτερα έχει– Kihon Happō.
“What the heck is Kihon Happō?!?!”
Και με το δίκιο σας πάλι. Ε, google it.
Αλλά, ναι. «Γραμμικές» μετατοπίσεις (λέγε με ichimonji no kata), evasion & entering προσεγγίσεις (hichō no kata, καλή ώρα), οι επίπονες «διασταυρώσεις» (σαν να λέμε jūmonji no kata) είναι μέσα στο πρόγραμμα της ζωής – τα πάντα όλα, λέμε. Αλλά και σίγουρα εξωτερικές αντιστροφές (omote gyaku dori & tsuki much?), εσωτερικές (ή αντίστροφες, heh) αντιστροφές (λέγε με ura gyaku), περιπλέξεις (βλ. musha dori) και ρίψεις (μικρών ή μεγάλων πετρών – me proteines, όπως ganseki nage) είναι «θέματα» που συναντάμε, βιώνουμε, whatever.
«Τί λε’, ρε γαμώτο;» [sic]
Βρε, εγώ ξέρω «τι λε’, ρε γαμώτο», αλλά δε θα αναλύσω περαιτέρω. Ναι, είμαι καθίκι. Ναι, το ξέρω. Ναι, κάντε μου μήνυση.
Το θέμα είναι ότι είναι kihon. Και τα γαμημένα kihon πρέπει να τα δουλεύουμε συνέχεια. Αλλά ΣΥΝΕΧΕΙΑ - από εκεί «γεννιούνται» όλες οι άλλες «τεχνικές».
Κι ίσως κάποτε μπορέσουμε να πιάσουμε και καμμιά henka…
Rock on.
Όσοι με ξέρετε εκτός Facebook (ήτοι με το ζόρι καμμιά πενηνταριά άτομα από τις επαφές μου), θα έχετε ακούσει να λέω πως «η ζωή είναι ukemi». Σε αντιπαραβολή με το αριστούργημα του Kassovitz, “La Haine”, έρχονται μετά από τα “Jusqu'ici, tout va bien” – για να μη φας τα μούτρα σου, όχι τίποτα άλλο (κι αυτό είναι θέμα που χωράει άλλη μεγάλη συζήτηση – ή ό,τι σκατά θέλετε). Κάπου εδώ θα μου πείτε ότι δεν καταλαβαίνετε, και σας δίνω κάθε δίκιο, αλλά δεν είμαι άνθρωπος (;) που φημίζεται για την ευκολία που προσφέρει ως προς την κατανόησή του.
Εν πάση περιπτώσει – πριν από μερικούς μήνες, και κατά τη διάρκεια του μαθήματος στο Dōjō, μου έσκασε. Καθώς εξηγούσα κάποια πράγματα γύρω από την περίπλεξη βραχίονα που λέμε musha dori, «συνειδητοποίησα» ότι η ζωή, πέρα από ukemi, είναι –ή καλύτερα έχει– Kihon Happō.
“What the heck is Kihon Happō?!?!”
Και με το δίκιο σας πάλι. Ε, google it.
Αλλά, ναι. «Γραμμικές» μετατοπίσεις (λέγε με ichimonji no kata), evasion & entering προσεγγίσεις (hichō no kata, καλή ώρα), οι επίπονες «διασταυρώσεις» (σαν να λέμε jūmonji no kata) είναι μέσα στο πρόγραμμα της ζωής – τα πάντα όλα, λέμε. Αλλά και σίγουρα εξωτερικές αντιστροφές (omote gyaku dori & tsuki much?), εσωτερικές (ή αντίστροφες, heh) αντιστροφές (λέγε με ura gyaku), περιπλέξεις (βλ. musha dori) και ρίψεις (μικρών ή μεγάλων πετρών – me proteines, όπως ganseki nage) είναι «θέματα» που συναντάμε, βιώνουμε, whatever.
«Τί λε’, ρε γαμώτο;» [sic]
Βρε, εγώ ξέρω «τι λε’, ρε γαμώτο», αλλά δε θα αναλύσω περαιτέρω. Ναι, είμαι καθίκι. Ναι, το ξέρω. Ναι, κάντε μου μήνυση.
Το θέμα είναι ότι είναι kihon. Και τα γαμημένα kihon πρέπει να τα δουλεύουμε συνέχεια. Αλλά ΣΥΝΕΧΕΙΑ - από εκεί «γεννιούνται» όλες οι άλλες «τεχνικές».
Κι ίσως κάποτε μπορέσουμε να πιάσουμε και καμμιά henka…
Rock on.
No comments:
Post a Comment