Στην Αθήνα --

-- έχω φίλους, δεν έχω γνωστούς.

Παραφθορά ατάκας του Τάκη, γιατί συμβαίνει το εξής - βρίσκομαι εδώ και δυό (και κάτι) μήνες στην Αθήνα. Λέω πως ζω εδώ πλέον, και, όχι τίποτα άλλο, είναι θέμα επιβίωσης. Άνεργος στη Θεσσαλονίκη για μήνες, βρέθηκε ένας άνθρωπος να μου πει, "μάζεψέ τα κι έλα". Ε, και το έκανα.

Δεν έχω να πω πολλά, απλά θέλω να δώσω ένα "ευχαριστώ" στους ανθρώπους που με έχουν κάνει να αισθάνομαι ότι μεγάλωσα στον Βύρωνα, ξέρουν ποιοί είναι. Και μια ειδικότερη αναφορά σ' αυτόν που μου επιτρέπει να λιώνω τον καναπέ του μέχρι να σταθώ ξανά στα πόδια μου - ο μεγάλος στρατηγός, ο coach, ο αδελφός.

Να είμαστε καλά, και ξανά προς τη δόξα τραβά.

Στην Αθήνα έχω φίλους.

Flame on.